Historia Przygoda Pasja... Odkrycia i poszukiwania

Ponurzyca
Po powstaniu listopadowym wprowadzony przez cara Mikołaja I stan wojenny w Królestwie Polskim trwał już 25 lat. Każda grupa społeczna inaczej odczuwała ucisk zaborcy. Znane rody szlacheckie utraciły wpływy na administrację, mieszczanie pozbawieni byli samorządu, szykanowany był kosciół katolicki,
wojskowi zostali wcieleni do armii rosyjskiej, a chłopi wciąż czekali na uwłaszczenie i zniesienie pańszczyzny.
W 1863 roku w okolicznych lasach Ponurzycy chroniły się oddziały powstańców rozbitych pod Zambrzykowem. W dniu 18 marca 1863 w czasie trwającego właśnie powstania styczniowego, połączone oddziały powstańcze Józefa Jankowskiego, Jana Matlińskiego i Adama Andrzeja Zielińskiego wycofujące się po nieudanej potyczce pod Dziecinowem, zostały dopadnięte przez przeważające siły rosyjskie pod dowództwem mjr. Kreuza. Powstańcy stracili 60 ludzi. Rosjanie obdarli ich trupy do naga. Polacy wycofali się w okoliczne lasy, gdzie w rejonie Łucznicy ich ponownie rozbito, zginęło kolejnych 46 powstańców.W zagrodzie i stajni należących obecnie do Adama Kasprzaka ukrywał się nieduży oddział powstańczy. Został on rozbity przez kozaków, zginęły 22 osoby, w tym 2 kobiety. Czterech oficerów kozacy powiesili w stajni za żuchwy i podpalili żywcem. Mogiła i pomnik powstańców znajduje się blisko wsi, przy drodze do sąsiedniej wsi Karczunek.