Historia Przygoda Pasja... Odkrycia i poszukiwania

7 stycznia 1946 r. Atak UPA na Birczę
Nacjonaliści z Ukraińskiej Powstańczej Armii bezskutecznie próbowali zdobyć Birczę. Po trzecim odpartym ataku i poważnych stratach, Ukraińcy zaprzestali napaści na miejscowość.
Pomnik poległych w walkach z ukraińskimi nacjonalistami na rynku w Birczy.
Na przełomie 1945 i 1946 roku Bircza stanowiła istotny punkt strategiczny na terenie, gdzie ukraińscy nacjonaliści wciąż prowadzili ludobójcze antypolskie działania, mające na celu wypędzenie polskiej ludności za linię rzeki San. Zgodnie z rozkazem dowództwa Ukraińskiej Powstańczej Armii, celem ataków band byli nie tylko polscy mieszkańcy podkarpackich wsi i miasteczek, ale między innymi komisje wysiedleńcze, które na mocy tak zwanych układów republikańskich z 1944 roku przeprowadzały wysiedlanie ludności ukraińskiej do Związku Sowieckiego. Taka właśnie komisja mieściła się w Birczy.
Pierwsze dwa ataki UPA na Birczę, gdzie stacjonowało ludowe Wojsko Polskie, miały miejsce w październiku i listopadzie 1945 roku. Oba szturmy ukraińskich nacjonalistów zostały odparte.
To nie zniechęciło dowództwa UPA, które kolejny atak wyznaczyło na noc z 6 na 7 stycznia 1946 roku, w noc wigilijną prawosławnych świąt Bożego Narodzenia.
Około 2. w nocy dowodzona przez Mychajło Galo "Konyka" UPA zaatakowało miasteczko od wschodu i zachodu. Atak od strony Ukrainy miał odwrócić uwagę Polaków i ściągnąć ich siły na wschód miasta. Tymczasem główny szturm planowano przeprowadzić z zachodu, co miało zaskoczyć stacjonujące w Birczy wojsko i milicję.
Pomimo przejściowych sukcesów i podejścia pod centrum miasta, do godziny 6. rano bandy UPA zostały wyparte z Birczy. Ukraińcom udało się zniszczyć kilka bunkrów i spalić kilkanaście domów. Jednocześnie członkowie band, oświetleni płonącymi budynkami, stanowili łatwym cel dla polskich żołnierzy, ukrytych w bunkrach i ufortyfikowanych budynkach birczańskiego pałacu, posterunku Milicji Obywatelskiej czy murowanego kościoła.
Wycofujący się upowcy byli ostrzeliwani przez cekaemy i moździerze ustawione na wzniesieniu w Birczy. Ścigani przez Polaków bandyci ostatecznie dotarli do granicy lasu, gdzie zdołali odeprzeć atak stuosobowego konnego oddziału ludowego Wojska Polskiego.
Ukraińcy ponieśli ciężkie straty, gdyż według polskich szacunków w trzecim ataku na Birczę śmierć poniosło 140 upowców, a kilkunastu rannych dostało się do niewoli. Tymczasem obrońcy nie ponieśli żadnych strat, ranny odniosło dziewięciu żołnierzy. Doniesienia ukraińskie różnią się od polskich. Według UPA, 7 stycznia 1946 roku stracili oni 23 osoby, uśmiercając rzekomo 70 Polaków. Na pewno w trzecim ataku na Birczę zginął dowódca ukraińskich nacjonalistów Mychajło Galo "Konyka".


http://nowahistoria.interia.pl/kartka-z ... Id,2331635

_________________
Mniej wiesz, krócej będziesz przesłuchiwany.

Bircza (30km od Przemyśla) zamieszkana przez polską ludność w wymienionym okresie była trzykrotnie obiektem ataków stosunkowo dużych sił UPA. Ukraińcy dążyli do zlikwidowania garnizonu oraz zniszczenia miasteczka.

Pierwszego napadu dokonano 22 października 1945. Zapoczątkował go 30-sto osobowy oddział przebrany w polskie mundury. Wezwany przez straże do podania hasła otworzył ogień. Jednocześnie ze wszystkich stron uderzyło 600-700 uzbrojonych ludzi. Trzon sił stanowiły sotnie "Rena", "Jara", i "Suchego" oraz kilka okolicznych SKW. W Birczy stacjonowały wówczas dowództwo 28pp i 3 batalion tego pułku. Ponadto na nocny odpoczynek przybyła kompania zwiadu dywizyjnego oraz przebywała grupa zdemobilizowanych żołnierzy oczekujących na wyjazd z czego część już nie miała broni. Jednej z grup udało się wedrzeć do miasteczka podpalając kilka zabudowań oraz zabijając cywili. Bitwa trwała 4 godziny. Ostatecznie banderowcy zostali wyparci pozostawiając 5 zabitych i 16 rannych. Straty LWP to 9 poległych + 5 rannych, ponadto 11 osób cywilnych zostało zabitych.
Jednocześnie z tym atakiem inna grupa Ukraińców w sile 300-400 dokonała napadu na oddaloną o 10km Kuźminę. Atak został odparty ale zginęło 10 żołnierzy a 23 zostało rannych.
Zaatakowany został również 10-cio osobowy oddział w Sielcu. Po krótkiej walce Polacy wycofali się w kierunku radzieckiej strażnicy tracąc dwa moździerze.

Drugi atak nastąpił 29 listopada 1945. Birczy bronił wtedy zbiorczy batalion 17DP (~500 żołnierzy). Ponadto w miasteczku znajdowała się kompania KBW (~100) oraz kompania MO (początkowo 160 ale przed walką 40 milicjantów uciekło do Rzeszowa, zostali później aresztowani). Po pięciogodzinnej walce wróg został odparty, poległo 3 żołnierzy a 6 dalszych zostało uprowadzonych (ale udało im się uciec i powrócić do garnizonu). Ukraińcy pozostawili 8 zabitych na polu bitwy a wycofując się spalili sześć okolicznych wsi.

Trzeci atak nastąpił 6/7 stycznia 1946. Miasteczko zostało zaatakowane przez około 700-set osobowy oddział (cztery sotnie kurenia "Konyka" plus dwie sotnie SKW "Zaruba" i "Orskiego"). Ukraiński wywiad ustalił, że 2/26pp wyszedł na akcję i nie powrócił na noc do Birczy. Było to błędne stwierdzenie bowiem przeoczono wejście w nocy oddziału manewrowego 9DP, który po całodziennym odpoczynku odszedł na akcję w rejonie Dobrej Szlacheckiej. 2/26pp przez cztery godziny odpierał falowe ataki. Nad ranem Ukraińcom udało się dokonać wyłomu w linii obronnej (zniszczono m.in dwa stanowiska karabinów maszynowych). W krytycznym momencie na oddziały UPA uderzył oddział manewrowy 9DP. Najpierw zlikwidowano zasadzkę na skraju Starej Birczy a potem forsownym marszem oddział zbliżył się do obleganego garnizonu. Pościg trwał do godzin popołudniowych. Według strony polskiej nieprzyjaciel stracił 140 zabitych i 12 wziętych do niewoli (Ukraińcy podawali, ze stracili 23 zabitych w tym dowódcę kurenia płk. "Konyka" i dowódcę sotni "Orskiego" oraz 23 rannych). Poległo 9 żołnierzy 9DP.

Był to ostatni napad na to miasteczko; Bircza nie została zdobyta.
Straty UPA raczej orientacyjne bowiem jeżeli pozwalały na to warunki to Ukraińcy starali się zabierać ciała z pola bitwy. Bywały przypadki, ze odcinali głowy poległym by utrudnić ich identyfikację

_________________
Projekt 8813
Bunkerites of Poland
Złośliwość jest podstawą wszelkiej przyjaźni. Dowodzi inteligencji i zainteresowania drugą osobą

https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =3&theater
Ciekawe zdjecie zamieszczone na fejsie, fotka zostala zidentyfikowana jako cyt

co ciekawe upowcy mają wegierskie sorty mundurowe, np plaszcze badz czapki

Pomnik poległych obrońców Birczy zdjęcie z pzzdziernika 2016 r .

_________________
Projekt 8813
Bunkerites of Poland
Złośliwość jest podstawą wszelkiej przyjaźni. Dowodzi inteligencji i zainteresowania drugą osobą